Durf wat anders – Marilyn Monroe 2
Het portret van Marilyn, ik wil het groter zien, groter dan A3, groter, echt groter. Maar waar en waarop? Mijn grijze creacellen gaan aan de slag: wat als, stel dat, zou ik, mag ik…
Het ‘proefkonijn’ wordt een oude vergadertafel van mijn werkgeefster. Monroe staat als buste bij de ingang van ons kantoor. En Marilyns beeltenis siert een van de ramen. Waarom dus niet de vergadertafel met Marilyn pimpen. Het is vakantietijd, de ‘kat is van huis’, twee weekenden om ongestoord mijn gang te gaan.
Het werd een klus van vier uur aan print- en snijwerk. En vijf tot zes uur aan spuitwerk. Naast het portret, wil ik ook het logo van het bedrijf en de pay off op de tafel. Dat betekent meerdere grote stencils. En ook veel denkwerk; welke volgorde hanteer ik en hoe bescherm ik de vlakken die al klaar zijn tegen spuitnevel van volgend vlak. Maar ook, hoe zorg ik dat de tafel ook vergadertafel kan blijven.
Het resultaat mag er zijn. De oude tafel die op de nominatie stond voor grofvuil, is een eye catcher geworden. Het ‘kunstwerk’ kreeg als kers op de taart van mijn verraste werkgever vier stoelen in de kleur van de tafelpoten. Zij blij, tafel blij en ik supertrots.
Marilyn Monroe 1
Mijn eerste stencilart. Een klein werk met in de hoofdrol Marilyn Monroe. Een leerproject om een goed beeld te transformeren naar een stencil. Het omzetten naar alleen zwart en wit is snel gedaan. Maar dan komt het proces om de foto zo te bewerken dat het een stencil kan worden. Dat betekent zo omzetten dat de grove lijn blijft en veel details wegvallen. Maar ook niet teveel, want de beeltenis moet herkenbaar blijven.
Waar het omzetten van het beeld nog via de computer gerealiseerd kon worden, komt nu het eeuwenoude handwerk; uren aan snijwerk. Het scherpe mesje verwijdert stukje voor stukje delen van de print. Niet alleen het mesje moet scherp blijven, de hand en daarmee mijn hoofd ook. Een verminking ligt op de loer als ik iets teveel weg snij of de snede de lijn net niet goed raakt. Ik moet verwijderen wat zwart wordt en laten staan wat geen kleur gaat krijgen.
Daarna kan ik mij focussen op de achtergrond. Het wordt een wat donkere achtergrond met kleurtinten die in mijn interieur passen. En dan mag eindelijk het stencil worden toegepast. De spuitbus met zwart wordt flink geschud. Niet veel later spuit ik Marilyn Monroe ‘tot leven’. Ik ben er trots op. Marilyn krijgt een ereplekje.
Inspiratie
Het werk van de Parijzenaar Blek le Rat en de Britse Banksy hebben al jaren mijn interesse. Beide graffity-kunstenaars hebben naam gemaakt met hun stencil-graffity. Blek le Rat begin jaren 80, en Banksy vanaf 1990. Tijden dat ‘het bekladden van muren’ als vandalisme werd gezien. Om de pakkans te verkleinen moest een afbeelding of tekst snel op een muur kunnen worden gezet. Stencils brachten uitkomst. Beide artiesten proberen met hun art een sociaal bewustzijn bij te brengen en politieke
Een masterclass Urban Street Art liet mij kennismaken met de techniek achter de werken van Blek en Banksy. Het resulteerde in een ‘o-doe-je-dat-zo’ en alle creabea-adertjes in mijn grijze cellen stonden op AAN. Een paar dagen later werden de scherpe mesjes en de eerste graffity-spuitbussen thuisbezorgd. Ik kon aan de slag…
