‘n Witte kale muur, whow
“De entree van De Spil is nogal saai. Is dat iets voor jou? Los te gaan in deze ruimte? Er wacht een kale muur op je.” De vraag komt van iemand die mijn stencilwerk kent. “Ik heb je werk laten zien. Ze zijn enthousiast. Nieuwsgierig naar je voorstel. Of je Reeuwijk als thema wil pakken”.
Oké, aan de slag
Reeuwijk, midden in het Groene Hart. Reeuwijkse Plassen. Vaar- en surfplezier. Een paradijs voor vogels. ’s Winters en ’s zomers strijken ze er in grote getale neer. Riet, water- en weidevogels als de Grutto. Welke kleuren ga ik gebruiken: water (blauw), weide (groen), beeld (zwart). Wat warmte, zon (geel). De Spil zelf (paars/donkerblauwe tinten). In het logo zie ik het zijaanzicht van een omwikkelde klos. Ik besluit het bovenaanzicht te gebruiken; een cirkel. De draden van de klos gaan het speelse effect geven.
Met papieren stencils, acryl spuitbussen in de gekozen kleuren, afdekfolie, mondmasker en huishoudtrap ga ik aan de slag. Enkele dagen later staat het ontwerp er op. Klus geklaard. Einde witte kale muur.
“Welkom gasten van De Spil”.
Op het moment dat ik mijn verhaal schrijf is De Spil gesloten. Deuren dicht om te voorkomen dat Covid binnendringt. Het ruime aanbod van activiteiten voor iedereen van 55 jaar en ouder is tijdelijk stilgezet. Jammer. Maar te begrijpen. Nog even volhouden, lieve mensen…
Mario characters 2
Na zoonlief twee doeken te hebben gegeven voor zijn verjaardag wil ik ook mijn dochter verrassen. Dit keer geen Nintendo-character. Maar een uitstapje naar de tekenfilm Despicable Me. Een geweldige film met in de hoofdrol mister Gru, heel veel gele Minions en de drie weesmeisjes Margot, Edith en de kleine Agnes.
Dochterlief houdt net , als haar mam, van teken- en animatiefilms. Disney, Pixar, je kan ons er wakker voor maken. Voor haar verjaardag verras ik haar met de kleine Agnes en haar “so fluffy unicorn”.
De verjaardag van mijn zoon komt kort daarna ook in zicht. Hij heeft aangegeven dat Prinses Peach aan zijn muur ontbreekt. Een prinses? Een roze dame aan de muur? Ik heb daar wat moeite mee en besluit zelf zelf een karakter te kiezen uit de Mario-familie. Even wat stoers voor zijn mannenappartement. Het wordt Bowser.
En toch blijft Prinses Peach hangen. Ik heb hem niet kunnen afwenden. Een jaar later komt deze gewoon weer terug. Zelfs mijn dochter vindt dat ik niet om Peach heen kan. Ik zwicht en ga op pad voor roze acryl. Roze…
Prinses Peach vang ik in een kleine uitvoering. Om de serie aan de wand compleet te maken, dit jaar een extra doek met daarop Toad en Yoshi.
Terwijl ik dit schrijf bedenk ik mij dat hij over een half jaar weer jarig is.
Sorry, Jip, de familie Mario is compleet. Muur vol. Laten we iets anders verzinnen voor je 30e verjaardag.
Mario characters 1
25 lentes, mijn zoon. Met een grote wens voor zijn verjaardag… een portret van Mario. Of ik dat kon maken…
Na een kleine zoektocht op internet de juiste afbeelding gevonden. Het wordt niet een hele Mario, maar alleen zijn kenmerkende rode pet, ogen en neus. De kunst van het weglaten. In een stukje beeld herkennen we vaak gelijk wat het is. Denk aan de oren van Mickey Mouse of het ruitje van de jas van Heer Bommel. Het maakt het spannend.
En dan is Mario klaar. En ik heb je zoiets van… waarom weggeven… waarom niet gewoon houden? Hij is super leuk geworden. Zoonlief is op zijn verjaardag dan ook blij verrast als hij Mario uit zijn noppenfolie haalt. Zo blij dat hij een half jaar later een nieuw verjaardagscadeau heeft bedacht…
Luigi. Ja, de broer van…
Dus Mario moest even terugkomen zodat ik de kleuren op elkaar af te kan stemmen. En heeft hij samen, met zijn broer (die elke dag een stukje meer in leven kwam) een paar weken bij mij gelogeerd.
