Het portret van Marilyn, ik wil het groter zien, groter dan A3, groter, echt groter. Maar waar en waarop? Mijn grijze creacellen gaan aan de slag: wat als, stel dat, zou ik, mag ik…
Het ‘proefkonijn’ wordt een oude vergadertafel van mijn werkgeefster. Monroe staat als buste bij de ingang van ons kantoor. En Marilyns beeltenis siert een van de ramen. Waarom dus niet de vergadertafel met Marilyn pimpen. Het is vakantietijd, de ‘kat is van huis’, twee weekenden om ongestoord mijn gang te gaan.
Het werd een klus van vier uur aan print- en snijwerk. En vijf tot zes uur aan spuitwerk. Naast het portret, wil ik ook het logo van het bedrijf en de pay off op de tafel. Dat betekent meerdere grote stencils. En ook veel denkwerk; welke volgorde hanteer ik en hoe bescherm ik de vlakken die al klaar zijn tegen spuitnevel van volgend vlak. Maar ook, hoe zorg ik dat de tafel ook vergadertafel kan blijven.
Het resultaat mag er zijn. De oude tafel die op de nominatie stond voor grofvuil, is een eye catcher geworden. Het ‘kunstwerk’ kreeg als kers op de taart van mijn verraste werkgever vier stoelen in de kleur van de tafelpoten. Zij blij, tafel blij en ik supertrots.
