Mario characters 2
Na zoonlief twee doeken te hebben gegeven voor zijn verjaardag wil ik ook mijn dochter verrassen. Dit keer geen Nintendo-character. Maar een uitstapje naar de tekenfilm Despicable Me. Een geweldige film met in de hoofdrol mister Gru, heel veel gele Minions en de drie weesmeisjes Margot, Edith en de kleine Agnes.
Dochterlief houdt net , als haar mam, van teken- en animatiefilms. Disney, Pixar, je kan ons er wakker voor maken. Voor haar verjaardag verras ik haar met de kleine Agnes en haar “so fluffy unicorn”.
De verjaardag van mijn zoon komt kort daarna ook in zicht. Hij heeft aangegeven dat Prinses Peach aan zijn muur ontbreekt. Een prinses? Een roze dame aan de muur? Ik heb daar wat moeite mee en besluit zelf zelf een karakter te kiezen uit de Mario-familie. Even wat stoers voor zijn mannenappartement. Het wordt Bowser.
En toch blijft Prinses Peach hangen. Ik heb hem niet kunnen afwenden. Een jaar later komt deze gewoon weer terug. Zelfs mijn dochter vindt dat ik niet om Peach heen kan. Ik zwicht en ga op pad voor roze acryl. Roze…
Prinses Peach vang ik in een kleine uitvoering. Om de serie aan de wand compleet te maken, dit jaar een extra doek met daarop Toad en Yoshi.
Terwijl ik dit schrijf bedenk ik mij dat hij over een half jaar weer jarig is.
Sorry, Jip, de familie Mario is compleet. Muur vol. Laten we iets anders verzinnen voor je 30e verjaardag.
Mario characters 1
25 lentes, mijn zoon. Met een grote wens voor zijn verjaardag… een portret van Mario. Of ik dat kon maken…
Na een kleine zoektocht op internet de juiste afbeelding gevonden. Het wordt niet een hele Mario, maar alleen zijn kenmerkende rode pet, ogen en neus. De kunst van het weglaten. In een stukje beeld herkennen we vaak gelijk wat het is. Denk aan de oren van Mickey Mouse of het ruitje van de jas van Heer Bommel. Het maakt het spannend.
En dan is Mario klaar. En ik heb je zoiets van… waarom weggeven… waarom niet gewoon houden? Hij is super leuk geworden. Zoonlief is op zijn verjaardag dan ook blij verrast als hij Mario uit zijn noppenfolie haalt. Zo blij dat hij een half jaar later een nieuw verjaardagscadeau heeft bedacht…
Luigi. Ja, de broer van…
Dus Mario moest even terugkomen zodat ik de kleuren op elkaar af te kan stemmen. En heeft hij samen, met zijn broer (die elke dag een stukje meer in leven kwam) een paar weken bij mij gelogeerd.
Mario versus Miller
Een van mijn grootste fans… mijn volwassen zoon. De laatste jaren mag ik voor zijn verjaardag een schilderij maken. “Mam, als je nu toch met graffity bezig bent, zou je Mac Miller voor mijn verjaardag kunnen maken?”
Mac wie? Bij Mac denk ik aan m’n Mac en Iphone. Het blijkt een jonge Amerikaanse rapper en producer te zijn. Geboren in 1992, 3 maanden na mijn zoon. Overleden in 2018, vermoedelijk aan een overdosis. Ik ga me in hem verdiepen. Op zoek naar een foto, een foto met een blik, een oogopslag die dieper gaat dan diep. Ondertussen luister ik naar zijn muziek op YouTube…
Na het uittesten van kleurgebruik bij MacMiller pak ik een andere favo van mijn zoon. Nu niet voor zijn verjaardag. Het is Mario Kart geworden. Ook 95x95cm. Dat formaat past namelijk net in mijn auto. Wel zo praktisch. Hier ook veel werk aan het maken van de verschillende stencils. Laagje over laagje. Kleur over kleur. Het is puzzelen. Welk stencil eerst, wel erover heen. Mario versus Miller, kleurrijke stencilart. Waarbij Mario de finish haalt, en Miller… Miller zijn finish niet heeft zien aan komen…
